نویسندگان
تبلیغات
کد HTML تبلیغ
WELCOME

نرم افزارهای پیام رسان(لاین، وایبر، واتس آپ...)

نرم افزارهای پیام رسان(لاین، وایبر، واتس آپ…)
نویسنده: منیر فحیانی

چند روز بیشتر از خرید گوشی موبایل آندرویدی ام نمی گذشت که فرزند یکی از اقوام که در منزل ما مهمان بود، پرسید: لاین داری؟ واتس آپ و وایبر چطور؟ سرم را با اشاره ای که بدتر از جواب نه بود تکان دادم. گفت: بگذار برایت نصب کنم که خیلی جالب است. گوشی را تسلیم اش کردم، درعرض کمتر از ۵ دقیقه برنامه ها نصب شدند.
از همان روز ماجرای این برنامه های جادویی شروع شد. در اپلیکیشن لاین، حس خوشایندی که از دیدن تصاویر دوستان و غریبه هایی که به هر دلیلی شماره ام را ذخیره داشتند، قلقلکم داد که من هم یکی از عکس هایم را به اشتراک بگذارم. چند تا از دوستان به مطالب مفید پرداخته بودند، مابقی به مطالبی از این قبیل پرداخته بودند؛ عکس های عاشقانه، عبارات رمانتیک و فحش و فضیحت به خلف وعده ها و خیانت های عاشقانه… و تصاویری از خودشان که به خود واقعی شان نمی مانست؛ ژست های عجیب با گوشی موبایل شان برایم غریب می آمد و بعضا عکس های فرندهای ایرانی و غربی شان که همچون لوح افتخار در ویترین پروفایل هاشان به نمایش گذاشته بودند، حس تعجبم را برمی انگیخت… افراد زیادی لایکشان کرده بودند و برایشان نظراتی به شکل صورتک های بوس آبدار و یا نرخرهایی که در حال خندیدن و تقدیم گل و لوس کردن خودشان بودند، گذاشته بودند.
پیام های خصوصی با مضمون های مختلف شروع شد و دعوت پیوستن به گروه هایی با نام های عجیب و غریب، بعضا زیبا، خنده دار و شرم آور… چند مزاحم نیز هر روز با اسم های مختلف بالا می آمدند و به هر ریسمانی چنگ می زدند که به نحوی ارتباط برقرار کنند و سر آشنایی را باز کنند.
در وایبر هم بدون این که خودم بخواهم هر روز از گروه های اجتماعی متنوع سر در می آوردم، انواع کلیپ، مطالب اجتماعی و لطیفه دریافت می کردم و در این گروه ها بود که از روی شماره همراهم چند تا مزاحم دیگر نیز نصیبم شد. از مزاحمت ها گذشته، بخش اعظمی از شبانه روز را با دیدن کلیپ ها و خواندن انواع مطالب سرگرم می شدم و ذهنم به شدت از مسائل مهم زندگی دور می شد و نسبت به این اپلیکیشین ها افیون وار اعتیاد پیدا می کرد. از تایمی که باید برای امور مهم زندگی می گذاشتم، می دزدیدم که مبادا پستی را نخوانده، نادیده یا ناشنیده باقی بگذارم… دنیای واقعیت را رها و چسبیده بودم به دنیای مجازی که اندازه ی سر سوزنی در رشد شخصیت و وجهه ی اجتماعی من تاثیری نداشت.
اکنون که مدت زیادی از این وضعیت می گذرد، لحظه ای گوشی را کنار می گذارم، تأمل می کنم و یاد چشم غره های همسرم، وقتی برنامه ها را نصب می کردیم، می افتم و یاد حرف هایش که می گفت این برنامه ها تمام وقت و ذهنت را درگیر می کند و به درد تو نمی خورد… یاد اینکه همسرم دیگر کنارم نیست… حتی دوستان خوب دنیای واقعی ام نیز من را ترک کردند. آن هایی که مدت ها بود حاضر نبودم وقتم را در اختیارشان بگذارم. چون دوستان مجازی متنوع و زیادی داشتم که با آن ها راضی و شاد بودم… حالا دیگر من مانده ام با یک مشت دوست مجازی که سوار بر غول تاییدطلبی به دنبال مورد پسند واقع شدن و تعریف و تمجید شنیدن هستند… نه! اصلا مثل اینکه خودم هم بدم نمی آید پای عکس ها و مطالبم تعریف و تمجید ببینم و یا حداقل استیکرهای نرخرهایی که بوس پرتاب می کنند و یا لبخندهای کج و معوج می زنند… .
این هم یکی از آن ماجراهای دردناک جامعه است که با یک گوشی نه چندان ارزان در چاه این نوع بدبختی های گران سقوط می کنیم. عواملی همچون: بیکاری، فشارهای اقتصادی، مشکلات خانوادگی، کمبود عاطفی، فقدان برنامه مناسب برای پر کردن اوقات فراغت، نبودن تفریحات سالم و تاثیر پذیری از همسالان تاثیر زیادی در گرایش مردم به سمت اینترنت و ورود به ارتباطات مجازی دارد که متأسفانه عدم فرهنگ سازی و آموزش در زمینه ی استفاده از این نرم افزارها نیز مزید بر علت شده است. فرهنگی که جوانان، آن طور که متناسب با نیاز آن ها باشد به درستی از این نرم افزارها استفاده نمایند.
توی هر جمعی می رویم، ساعت ها گوشی در دست گرفتن و درگیر این برنامه ها شدن مد شده و به هیچ وجه غیرطبیعی به نظر نمی آید؛ دنیای دور شدن از جمع عاطفی و احساسی خانواده و دوستان؛ حضور مترسک مآب جسم در اجتماع و پرتاب شدن در چاله ی دوستان مجازی که همیشه ی خدا آنلاین هستند و در واقعیت هرگز در دسترس مان نیستند؛ وقت حرام کردن و دور شدن از دنیای واقعی؛ دنیایی که علنا به ما دروغ می گوید؛ حتی در مورد چهره ی ظاهری افراد. پس کجاست آن بینی چاق و چله؟ آن تنه ی کلفت و یا هزاران عیب و ایراد ظاهری آدم ها. چرا این زیبارویانی که در لاین و وایبر و واتس آپ می بینیم در واقعیت وجود خارجی ندارند؟ از ظاهر هم که بگذریم و از بعد رفتاری که بنگریم، دنیای این اپلیکیشین ها، دنیای شعار دادن و عمل نکردن است. همه حرف های خوب خوب می زنند و در کامنت هایشان دم از صفا و صمیمیت و انسانیت می زنند. این آدم های خوب چرا این قدر جار می زنند؟ اگر انسان بودن و خوبی این قدر رواج دارد، پس چرا جامعه مان روز به روز پیش به سوی سقوط و انحطاط اخلاقی و انسانیت می رود.
واقعا چه بر سر ما آمده و ذهنمان درگیر چه خزئبلاتی شده است؟ این برنامه های اعتیادآور را به چه مسائلی ترجیح می دهیم؟ چه می کنیم؟ به کجاها داریم می رسیم؟

منبع : سایت کرکان بندرانزلی (www.karkan.ir)

بازدید:5,443بار , ارسال شده در : 24ام آبان, 1393; ساعت : 11:18 ب.ظ
تعداد نظرات : ۱۹
مطالب مرتبط
شرمنده ايم! مطلب مرتبطي براي شما يافت نشد.
آرشیو مطالب
ارسال نظر جديد

  • نسرین گفته: ۰۹:۳۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۵

    واقعا درسته . من یه مدت معتاد این برنامه هاشدم.این برنامه ها فقط برا استفاده های خاص خودشه.نه دوست بازی و وقت حروم کردن.باید فرهنگ سازی شه و تربیت استفاده کردنشو یادبگیریم

  • رامین غیاثی گفته: ۰۹:۴۱ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۵

    مرسی-خیلی خوب نوشته.چیزی که خیلی از مردم گرفتارش شدن و از کار و زندگی افتادن-لذت بردم

  • علی گفته: ۱۰:۳۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    تفریح دیگه ای نداریم خب. بدبختی جامعه است دیگه.باید ترکش کنم.منم از درس و دانشگاه و جمع خانواده دور شدم واقعا.از راه که می زسم خونه همش گوشی دستمه و مادرم ارزو داره باهاشون گرم باشم اما چه کنم که..

  • ندا فراهانی گفته: ۱۲:۰۵ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    خیلی خیلی به جا و درسته نقدی درست با کمی فلفل انتقاد و تلنگر زننده.انگیزه ای شد که ترک کنم این وقت تلف کردن ها رو

  • مرضیه گفته: ۱۲:۴۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    خیلی زیبا و رسا نوشته بودی خانم .
    واقعا درد دل من و امثال من رو نوشتی واقعا همه معتاد شدیم . امروزه هیچ کس برای هیچ کس دیگر وقت ندارد جون ارتباط ها مجازی شده و همه سرشون توی گوشی هاشونه. چرا واقعا جامعه ما داره به این سمت و سو کشیده میشه.
    منیرجان خیلی زیبا و کوبنده نوشته بودی واقعا جای تامل و تفکر بسیار دارد این مطالب.
    کاش میشد به دست همگان می رساندی که بخوانند و بدانند .
    واقعا مرحبا دوست خوبم…………

  • محمدطه اردکانی گفته: ۱۲:۵۲ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    به نظرمنم باید فرهنگشو یاد بدن بهمون.هیچ کس به ما نگفت اینا خوب نیستن و یه سرگرمی دیگه بهمون ندادن جاش

  • ابراهیمی گفته: ۲۰:۰۱ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    احسنت و آفرین.چه قد گیرا نوشته شده میخکوب شدم تا خط آخر

  • نوری گفته: ۲۲:۳۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

    حقیقته. اولا آفرین به این قلم.دوما مردم تا یه گوشی اندرونی می خرن خیال می کنن تنها استفاده ممکن از اون این برنامه هاست.و اگر عضو این برنامه ها نشن انگار از دنیا عقب ماندند.درحالی که فقط استفاده ی درست از این برنامه هاست که می تونه سازنده باشه.و این که بدون ولگردی در این برنامه ها میشه که از این گوشی ها نهایت استفاده رو برد

  • syros aaria گفته: ۱۵:۲۳ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۷

    تاکنون متوجه نشدید که علیرغم تهدیدات توخالی مسولیین دولتی مبنی بر بستن امثال وایبر واتس اپ ، جقدر این اپلیکیشنها براحتی در اختیار کاربران قرار میگیرد . این ابزارها بقول شمالی ها بیگیر بینیشانهایی هستند که سرمان با آنها گرم باشد و به معضلات مملکتی مانند سرطان ، فساد ، دذدی ، آلودگی هوا و…….. کمتر توجه و اعتراض کنیم

  • mohammad peykari گفته: ۰۸:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۸

    همه سر خم کردند، دولا شدند سرشان را توی گوشی کرده اند و خبر ندارند از واقعیاتی که توی جامعه اتفاق می افتد.این برنامه ها را مخصوص جوانان و نوجوانان درست کردند و به نوعی معتادشان کرده اند تا برای همیشه در جهل و نادانی دست و پا بزنند حتی خانواده را فراموش کنند خودشان را هویتشان را کشورشان را و اتفاقاتی که هر روز می افتد و آن ها به چشم طنز و مسخره بازی به آن نگاه می کنندو نمی دانند چه بلایی به سرمان آورده اند

  • رضا طاهری آبکنار گفته: ۱۱:۰۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۸

    سرکار خانم منیر فحیانی ، سلام
    شاید به نوعی بتوان گفت مادر همۀ این نرم افزارها (شبکه های اجتماعی) فیسبوک است که بنا به اظهار جامعه شناسان موجب تحول شگرفی در زندگی بشر شده است واین تحول در جامعه ایرانی حاضر در فیسبوک به وضوح دیده می شود.
    باز نشر سخنان بزرگان از پائولو کوئیلو گرفته تا علی شریعتی ، از حسین پناهی گرفته تا کوروش کبیر و تصاویر وفیلم هایی از صحنه های زیبای زندگی تا منظره های فرینده طبیعت ، از گفتن تبریک برای تولد نوزادان گرفته تا گرامی داشتن ۸۰ و ۹۰ سالگی پدر بزرگ ها.
    خیر خواهان و انسان های شریفی که به محض آگاهی از فوت هر بنده خدایی ، سیل تسلیت و همدردی را نثار بازماندگان می کنند و ذوق زدگی عده ای از هموطنان ما برای تصاویری از غذاهای محلی ، واقعا” دیدنی است.
    هر خوانندۀ مطالب منتشره در فیسبوک ناخوآگاه به این نتیجه می رسد که اگر این انسان پاک سرشت و نیک اندیش فقط ۵۰ درصد از مطالبی را که خود منتشر می کنند در زندگی واقعی بکار ببندند ، خیلی زود جامعه به بهشت تبدیل خواهد شد.
    فلسفۀ like در فیسبوک داستان عجیب و غریبی است ، بسیار دیده شده که مطالب غم انگیز و گزارشات خشونت بار داعش با likeهای بیشمار مواجه شده و این دوستان بدون توجه به سؤالی که جواب آن انتخاب یکی از گزینه های آری یا خیر است ، اول روی علامت like کلیک می کنند.
    خنده دار تر از همه زمانی است که زن و شوهر یکی در اطاق خواب و دیگری لم داده جلوی تلویزیون در هال ، در فیسبوک تولد هم را تبریک می گویند!
    نمی دانم این رفتارها در کشورهایی که زادگاه این نرم افزارهاست با همین کیفیت است یا شدت و ضعف آن فرق می کند؟ یعنی آن ها هم با همین مطالب باعث تحول جامعه خود شده اند؟ اگر جوامع پیشرفته با روش copy-paste توانسته اند به این درجه از رشد برسند ، پس ما باید خیلی پیشرفته تر آن ها باشیم !
    جالب است همین دوستانی که ساعت ها پشت کامپیوتر یا بقول شما گوشی آندرویدی زمان صرف می کنند ، حاضر نیستند برای بهبود شرایط زندگی خود قدم یا قلمی بردارند و احتمالا” همین دوستان هستند که منتظرند مسئولین برایشان کاری انجام دهند.
    با عذر درازه گویی

  • علیرضا و رکسانا گفته: ۱۱:۰۷ - ۱۳۹۳/۰۸/۲۸

    من و همسرم هم موافقیم.عکس هاشون رو توی گوشی می ذارن یعنی چی؟ غیرت از مردامون دور شده و از ابراز ناموسی ترین و شخصی ترین موارد زندگی شون هیچ شرم و حیایی ندارند.زن ها جز نشون دادن ظاهرشون و لوس بازی حرفی برای گفتن ندارند و با همین عکس ها و حرف های مسخره هم خوشحال اند و لذت می برند.به نظر ما اونایی که دنبال این چیزا هستن در همین حد هستن و حرف دیگه ای ندارند برا گفتن.

  • تارا ح گفته: ۱۴:۲۳ - ۱۳۹۳/۰۹/۲

    سلام
    منم خیلی شاکی ام از این برنامه ها. نامزدم ساعت ها با این برنامه ها خودشو مشغول میکنه و حاضر نیست اون وقتی که برای دوستای لاینی و وایبریش می زاره برای من و زندگیش بزاره. چندباری بهم قول داد که بزاره کنار این برنامه ها اما بعد چند روز با دوباره می ره سراغش و اون قد تو گوشیش غرق می شه که می ترسم آخرش باعث جداییمون شه گرچه ما از نظر عاطفی خیلی از هم جدا و دور شدیم فقط مونده جدایی فیزیکی که امیدوارم خدا به خیر کنه.حرفم اینه که آخه چرا بعضی ها تو همه چی زیاده روی می کنن و حاضر نیستن برا زندگی واقعی خودشون کاری کنن و تو این وایبر و لاین و این جور برنامه ها دنبال چی می گردن؟ اصلا چی دارن این برنامه ها که این قد باهاش خوشند؟متاسفم برای آدم های کوتاه فکری که این مدلی هم زندگی خودشون و هم زندگی دوستای مجازیشون و هم زندگی خانوادشون رو به خطر می ندازن و براشون مهم هم نیست.

  • زهره گفته: ۰۹:۰۲ - ۱۳۹۳/۰۹/۳

    خیلی مفید و عالی بود.عمق فاجعه ی مشکلات روز جامعه رو خوب رسونده.ممنون

  • سامان گفته: ۲۱:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۹/۴

    انیشتن سال ها قبل این هشدار داده بود که روزی میرسه که این قدر علم وسایل ارتباطی پیشرفت پیدا میکنه که آلت دست و بازیچه قشر احمق جامعه میشه. واقعا دیگه یه سری شورشو دراوردن.همیشه خدا سرشون تا شکمشون تو گوشیشون فرو رفته.تاسف

  • پری گفته: ۱۵:۲۱ - ۱۳۹۳/۰۹/۸

    با نظر همه موافقم.خیلی از مردم دارن وقتشونو با این برنامه های مزخرف هدر می دن. با جای این کاراها وقتشونو می تونن با کتاب و ورزش و خوندن مجله های علمی و … از ور زدن زیادی و چت بیجا و فرندبازی هیچی در نمی آد

  • حسین کاظمی پور گفته: ۱۵:۲۷ - ۱۳۹۳/۰۹/۱۷

    سلام- با نظر syros aaria موافقم.مردم ما انگار این همه مشکلات جامعه رو نمی بینند یا شاید هم خودشون رو زدن به اون راه. کوچیک و بزرگ دارن از مریضی های عجیب و غریب می میرند.هر روز تعداد زیادی کودک و آدم بزرگ به جمع سرطانی ها اضافه می شن.فساد و فحشا و اعتیاد داره بیداد می کنه.غیرت مردها مرده و زن و مرد دیگه بابت رابطه هایی که قبلا گناه شمرده می شد احساس گناه و خجالت ندارن.گرونی و تورم دمار از روزگار مردم دراورده.مردم اینارو می بینند و لمس می کنند و بی تفاوت سرشون رو با این برنامه های مزخرف گرم کردند که هیچ سودی براشون نداره.واقعا چی شده چه بلایی سرمون اومده؟؟؟؟؟/////

  • داود نژاد گفته: ۰۹:۲۹ - ۱۳۹۳/۱۰/۲۰

    بسیار خوب

  • بنیامین گفته: ۰۹:۴۵ - ۱۳۹۴/۰۱/۳۰

    کاش به دست همه می رسید.خیلی قشنگ بود

  • در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
    • لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی یا گیلکی تایپ کنید.
    • نظرات در ارتباط با همین مطلب باشد در غیر اینصورت از « فرم تماس با مدیریت » استفاده کنید.
    • «مدیر سایت» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
    • از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور یم.
    • نظرات پس از تأیید مدیریت سایت منتشر می‌شود.



    جستجو
    مدیریت
    سایت کرکان بندرانزلی با دامنه
    www.kargan.ir
    نیز در دسترس می باشد.
    مرحوم تقی کرکانی خان قدیم کرکان

    روستای کرکان در منطقه جلگه ای و در کنار جاده کپورچال-آبکنار واقع شده دارای نسق 85 ساله (تاتاریخ 1363 شمسی)بوده و از نظر ثبتی جزء بخش 7 حومه انزلی و سنگ شماره 6 میباشد و مسافتش تا کپورچال 7 کیلومتر و تا انزلی 27 کیلومتر است . . .

    تبلیغات
    HTML
    محبوب ترین مطالب
    بازدید از سایت