یک خاطره ی شیرین عاشقانه و شاید درد آور در قالب سروده ی گیلکی با ترجمه ی پارسی باشد که ازخواندن آن لذت ببرید
تَه شئال بوخوره لاکو ( الهی شغال تو را قورت بدهد دختر لوس و زیبا )
لاکو
تَه یاد هَنه
یه روز بَمابوم
شیمه کوچِه درون
تا شاید
تَه پنجره سر بئینَم
اما تو
با تی دوست
دروازه ِ سر
نیشتی بین
و هیتو که مَه بیدئین
مَه مَزاقئی تین
و هار هار خنده بئودین؟
ته شئال نوخوره
دونی
مو از خجالت بَمورده بوم
و می دیم بوبُبو هچی لبو؟
آه
همینکه شیمه هار هاره ِ خنده
می گوش بَما
مَه یاد هنه
مو فقط سوفال نیاگودم
تا می چشم شیمه چشم ِ نوخوره
و می دیل خواست
هر چه زورتر
در بَشوم
تا بیشتر رسوا نَبوم
اما
اما
چون می زیر ِ پا
نیا نئودم
می پا شونه
گاوه گی میون
و شومو بیشتر و بلندتر خنده کونین
نودوئنم
چوطور
در بوشوم
اما
الُن وقتی یاد هَبَنم
او روزه
می دیم هَچی بونه انار
لاکو
الُن گونَم
الهی تَه شئال بوخوره
که ای بلا
می سر باردی
ترجمه ی پارسی
دختر زیبا و لولوس خانم
یادت می آید که یک روز
آمده بودم
درون کوچه ی شما
تا شاید
تو را روی پنجره تان ببینم
اما تو
با دوست خودت
کنار دروازه ی خانه تان نشسته بودید
و همینکه مرا دیدید
شکلک در آوردید و مسخره ام کردید
و بعد هار هار با صدای بلند برایم خندیدید
شغال تو را نخورد
می دانی من از خجالت مرده بودم
و رنگ صورتم چون لبو کبود شده بود؟
آه
همینکه صدای هار هار خنده ی بلندتان به گوشم رسید
یادم می آید که از خجالت فقط به سفال خانه ها را نگاه می کردم و راه می رفتم
تا چشمم در چشم شما نیافتد که از خجالت بیشتر آب بشوم
و دلم می خواست هرچه زودتر از آن کوچه بیرون بروم
تا بیشتر رسوا و خجالت زده نشوم
اما
اما
چون من زیر پایم را نگاه نمی کردم
پایم می رود تو پهِن ِ گاو
و خودم را کثیف می کنم
و شما بیشتر و بلند تر خنده می کنید
نمی دانم
و یادم نیست
چطوری از آن کوچه خارج شدم
الان وقتی چنین روزی را به خاطر می آورم
صورتم از خجالت به رنگ انار در می آید
دختر زیبا و لولوس خانم
الان دلم می خواهد بگویم
تو را شغال بخورد
که این بلا را بر سرم آوردی
شاعر:احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )
گردآورنده: سایت کرکان بندرانزلی
like
خیلی عالی بود… ممنون