نویسندگان
تبلیغات
کد HTML تبلیغ
WELCOME

 

حدفاصل این ۳۲ سال فاصله سربازی رفتن من و حالا پسرم را که نگاه می کنم چیزی است شبیه سوار شدن به ترن هوائی شهربازی ،با همان بالا و پایین رفتنها و پیچها را با شتاب رفتن و دچار حالتهای دلهره و شادی و استرس شدن بود.سوارش که میشی بعد از زمان معینی بایستی پیاده شوی درست مثل زندگی.دوست داری دوباره سوار شوی می توانی هم سوار بشوی همانطور که دوست داری دوباره زندگی کنی اما این یکی را دیگر فرصتی نیست.

قصه های شب قبل از خواب پسر اولم داستان سربازی ام بود و یادم هست که با چه شور و شوقی هم گوش می داد و حالا نوبتش شده که به سربازی برود .پسر کوچکم در رشت مشغول تحصیل است وما زن و شوهر دوباره مثل اول تنها خواهیم شد و چقدر نسبت به پدر مادرهایمان کم طاقت تر شده ایم ،زمانی که دفترچه اعزام به خدمتم را گرفتم جنگ ۲ ماهی بود که شروع شده بود و همان ابتدادوستانم  ساجدین بی خیال و فرخ زلفی سیاه ووزانی شهید شده بودنددقیقاً یادم هست که دم آشپزخانه نشسته بودم وداشتم می گفتم که نیمه آبان اعزام خواهم شد و مادرم اشک می ریخت و این تنها باری بود که اشکهای مادرم را دیدم.

حالا که فکر تنها شدنمان را می کنم با خودم می گویم چگونه پدرها و مادرهایمان تحمل این دوری ها را داشتند در حالی که امکان از دست دادن فرزندشان نیز بود،هر چند بعدها به جز برادرم همه ترکشان کردیم و مهاجرت کردیم به این پایتخت لعنتی ،آنها سعادت و خوشبختی ما غایت آرزویشان بود اما حالا ما هم همان چیزها را برایشان می خواهیم اما نزدیک خودمان و این نشانه خودخواهی مان است.اما من دستشان  را می بوسم که اجازه دادند مستقل و متکی به خودمان باشیم.اما  ما قدرت اینکه این تفکر را داشته باشیم که آنها را در انتخاب راهشان آزاد بگذاریم را در مقایسه با سی سال پیش را نداریم ،فکر می کنم به خاطر شرایط و وضعیت فعلی جامعه باشد.امیدوارم خداوند صبر و بردباریمان را وسعت بدهد.

.
ارسالی : آقای رحیم احمدجوی کپورچالی
ایمیل نویسنده : rak40ea@yahoo.com
منبع: سایت کرکان بندرانزلی (www.karkan.ir)

بازدید:4,013بار , ارسال شده در : 15ام آذر, 1391; ساعت : 12:19 ب.ظ
تعداد نظرات : ۶
آرشیو مطالب
ارسال نظر جديد

  • فاطمه مومنی گفته: ۰۸:۲۸ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۶

    آقای احمدجوی طاقت پدرو مادرهای ما یه چیز دیگه ای بوده ما نمی‌تونیم حتی ناخن انگشت کوچکشان باشیم. در ضمن نوشته هایتان خیلی جالب هستند موفق باشید.

  • احمدجو گفته: ۱۰:۰۴ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۶

    ممنونم از اظهار نظر و لطفی که نسبت به نوشته های اینجانب دارید. نظرهای انتقادیتان را هم به عنوان راهنمائی پذیرا هستم

  • فاطمه ساعدي گفته: ۱۱:۰۳ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۶

    خیلی ممنون!
    لطف بزرگی میکنین

  • فاطمه ساعدي گفته: ۱۲:۵۳ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۷

    لطف دارین به نوشته هام..

    برای تهیه کتاب راضی به زحمت نیستم!

  • نادر وطنخواه تربه بر گفته: ۱۹:۱۷ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۷

    خدا قوت دلاور. همین که فاز مهمی از زندگی را پشت سر گذاشته ای و دو جوان برومند برای این مرز و بوم پرورش داده اید شاکر خدا باشید . تنهایی پیش رو را با یاد خدا پر بار سازید.

  • احمدجو گفته: ۰۸:۲۴ - ۱۳۹۱/۰۹/۱۸

    ممنون از اظهار لطفتان.قطعاً همینطور خواهد بود

  • در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
    • لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی یا گیلکی تایپ کنید.
    • نظرات در ارتباط با همین مطلب باشد در غیر اینصورت از « فرم تماس با مدیریت » استفاده کنید.
    • «مدیر سایت» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
    • از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور یم.
    • نظرات پس از تأیید مدیریت سایت منتشر می‌شود.



    جستجو
    مدیریت
    سایت کرکان بندرانزلی با دامنه
    www.kargan.ir
    نیز در دسترس می باشد.
    مرحوم تقی کرکانی خان قدیم کرکان

    روستای کرکان در منطقه جلگه ای و در کنار جاده کپورچال-آبکنار واقع شده دارای نسق 85 ساله (تاتاریخ 1363 شمسی)بوده و از نظر ثبتی جزء بخش 7 حومه انزلی و سنگ شماره 6 میباشد و مسافتش تا کپورچال 7 کیلومتر و تا انزلی 27 کیلومتر است . . .

    تبلیغات
    HTML
    محبوب ترین مطالب
    بازدید از سایت