ما جلگه نشین های مازندران به خود مازرونی و به زبان خود مازرونی میگیم یعنی از قوم مارد یا آمارد هستیم مازر همون مادر هست تغییر یافته نام مارد هست و اعتمادالسلطنه نیز نام مازندران را برگرفته از قوم مارد میداند ولی سکنه کوهستان مازندران به خود کوهی و طبری و تات میگفتند کماینکه نیما یوشیج خود زا طبری و تات می نامد و هنوز هم سکنه بلده و هزارجریب و کوهستان خود را تات می نامند و زبانشون را تاتی می نامند رجوع شود به صادق کیا که گروهی از مردم مازندران به زبان خود تاتی می گویند. این تات ها یا طبری ها بازمانده قوم تپوری هستند و در نسخه های خطی موجود سکنه چالوس و کلار تا نمیشه را طبری می نامیدند و نامی اصفهانی هم مازندرانی ها را طبری می نامد البته طبری فقط نام کوهنشین های مازندران است که وارد جلگه شده. بطلمیوس سکنه دیلم را از قوم تپوری می نامد و مینویسد که تپوری ها از دیلم تا چرینداس سکونت دارند و بارتلد نیز این موضوع را تایید میکند. حمزه اصفهانی هم دیلمیان را اکراد طبرستان می نویسد و ما در مازندران یک گروه به نام کِرد داریم که متفاوت از قوم کُرد هستند و کرد ها خود را طبری میدانند بنابراین خواستگاه دیلمیان تیره کرد و قوم طبری بود و در طرائف المقال ذکر شده که مردم گیلان و مازندران از قوم طبری هستند. البته دکتر منوچهر ستوده طایفه گیل و گیلک را طایفه ای از قوم طبری میداند و ما در مازندران طایفه گیلک و گیل داریم. البته ما به کشاورزان روستایی و رعایا گلک میگید و به دامداران گالش میگیم. ما آمارد ها به خودمون مازرونی میگیم و این لفظ از نام قوم امارد هست و امارد ربطی به گیلان ندارد استرابون اقوام جلگه نشین را به ترتیب تپوری و هیرکانی و امارد و اناریاکه و کادوسی مینامد بنابراین شرق گیلان از قوم اناریاکه هست ولی اقوام کوهستان را به ترتیب کومشی و راگا و تپوری می نامد یعنی مردم کوهستان مازندران و شمال تهران تپوری بودند. برخی مورخین مانند اصطخری و ابن حوقل و ابوالقاسم جیهانی و صابی گیل ها را طایفه ای از قوم عرب بنی ضبه معرفی نمودند. استرابون و سبدوس گیل ها را طایفه ای از قوم سکایی معرفی کردند. ریشه گیل ها درست مشخص نیست اینکه عرب بودند یا سکایی بودند با توجه به اینکه گیل یکی از طوایف ایل کلهر قوم کرد هم هست. ما آملی های جلگه نشین مازرونی یعنی آمارد هستیم و سکنه کوهستان آمل هم طبری و تات یعنی از قوم تپوری هستند. البته طبری و مازرونی با هم تلفیق شدند و اکثر بزرگان آمل را طبری مینامیدند چون اکثر زوایف آمل ریشه در کوهستان دارند. در پایان قوم طبری به هشت تیره مازرونی و کوهی و گلک و گالش و تات و مختاباد و کرد و کتول تقسیم میشن یعنی خودشونو با این هشت نام معرفی میکنند. به نظرم امارد ها همون تپوریها بودند چراکه در روایت کوینت کورس و اریان این دو قوم کنار هم زندگی میکردند همانطور که مازرونی و طبری کنار هم هستند. ریشه آمل هم طبق روایت متون پهلوی به مزدکیان میرسد ولی ابن اسفندیار ساخت آمل را به فیروز پادشاه بلخ نسب میدهد که به عشق آمله دختر اشتاد دیلمی که ساکن طبرستان شده بود این شهر را ساخت که این بیشتر یک افسانه هست چرا که چنین پادشاهی وجود ناداشت و آمله هم نامی عربیست و امل لفظ مازرونی هست. در آخر گیلک ها طبق منابع تاریخی یا از نسل اعراب بنی ضبه هستند و یا از نسل گلای های سکایی هستند و ربطی به مارد های مازرونی و طبری های تپوریی ندارند هرچند در طرائف المقال گیلانی ها طبری نامیده شدند و بطلمیوس سکنه شرق گیلان را از قوم تپوری دانست.

من به گیلان کار ندارم ولی گیلک یکی از طوایف قوم طبری هست که دو تیره از آنان در منطقه نور و سوادکوه سکونت دارند. قوم طبری به دسته های مازرونی و کوهی و تات و کتول و گیلک و گالش و کرد تقسیم میشه. گیلک در زبان طبری به معنی کشاورز و روستایی و رعیت هست و گالش به معنی دامدار و روستایی هست و کرد به معنی چوپان و روستایی هست و مازرونی به معنی جلگه نشین هست و تات به معنی کوهشنین هست و کتول به معنی کسی هست که بطور فصلی ییلاق و قشلاق میکنند و کوهی هم به معنی کوهنشین هست. گیلکی یکی از گویش های زبان طبری هست که در غرب مازندران صحبت میشه و کتولی گویشی از زبان طبری هست که در استان گلستان صحبت میشه و مازرونی گویشی از زبان طبری هست که در شرق و مرکز مازندران صحبت میشه و تاتی گویشی از زبان طبری هست که در جنوب مازندران صحبت میشه. من خودم از دسته مازرونی هستم و به زبانم مازرونی میگم. طبری ها بازماندگان قوم تپوری و آمارد هستند و مازرونی ها همان ماردها هستند که بعد مازد و مازند نام گرفتند. قوم تپوری و ماردی همزمان با اسکندر جنگیدن و نام هردو قوم همزمان با هم در کتب مورخین یونان باستان آمد هرچند مورخین یونانی گفتند که امارد ها به گرمسار کوچانده شدند ولی قطعا بخشی از طبری ها از قوم امارد هستند.

تاریخ را قشنگ مطالعه کنید. مورخان یونان باستان فقط به جنگ دو قوم تپوری و ماردی که یک سرزمین مشترک داشتند با اسکندر اشاره کردند و اصلا اثری از گیلانی ها نبود. گیلک و گالش و تات قومیت نیستند و گیلک به معنی جلگه نشین و کشاورز و روستایی هست و گالش به معنی کوهنشین و دامدار و روستایی هست تات هم به معنی بومی و روستایی و غیر ترک هست. من اهل دودانگه ساری هستم و به خودمون گالش و به زبانمون گالشی میگیم ولی ساروی ها به خودشون مازندرونی و به زبانشون مازندرونی میگن روستاهای سمت بهشهر و گلوگاه به خودشون تات و به زبانشون تاتی میگن برخی سمت جلگه رامسر به خودشون گیلک و به زبانشون گیلکی میگن ولی کوهنشین های رامسر به خودشون گالش و به زبانشون گالشی میگن. همه ما یکی هستیم و از قوم تبری هستیم به همان اندازه که من گالش مازندرانی و تبری هستم به همان اندازه یک مازندرونی و یک تات و یک گیلک مازندرانی و تبری هست. حتی دیلمیان هم به زبان خود زفان طبری میگفتند هرچند بیشتر مورخین صدر اسلام مانند صابی و اصطخری و ابن رسته گیل ها را از طایفه عرب بنی ضبه میدانستند ولی لفظ گیل در خود گیلان هم به معنی جلگه نشین و کشاورز هست و کوهنشین های گیلان یعنی گالش ها و تات ها به سکنه جلگه گیل و گیلک میگن و گیلک هم منسوب به گیل یعنی جلگه هست. آمل برای ما نماد قوم آمارد هست و هنوزم مردم جلگه مازندران به خود مازرونی یعنی ماردی میگن چون از قدیم و الایام ماردی ها سکنه جلگه بودند. ضمنا طبرستان یعنی گیلان و مازندران و گرگان و ری و سمنان و طالقان و الموت. تا ملاط لنگرود هم بخشی از مازندران بود که مازندران هم بخشی از طبرستان بود بنابراین تاریخ شرق گیلان مرتبط با مازندران هست و به همان اندازه که متعلق به گیلان فعلی است متعلق به مازندران هم هست.

نمیشه آقا نمیشه!! همه جا باید بشه عاریایی و همه باید بشن فارص تبار!!