نویسندگان
تبلیغات
کد HTML تبلیغ
WELCOME

یادی از زنده یاد ولی رحیمی، کمانچه نواز نامی کرمانج

این پیرمرد یک اعجوبه است

به گمانم سال ۱۳۸۸ خورشیدی را می بایست سال سیاه موسیقی ایران دانست. علاوه بر موسیقی دستگاهی که درگذشت هنرمندانی همچون شهریار فریوسفی، پرویز مشکاتیان، فرامرز پایور و سیمین آقارضی را به چشم دید، موسیقی بومی ایران هم شاهد کوچ جمعی از نخبگانش بود. این موج با درگذشت زنده یاد محمد حسین کیانی در روز ۲۸ فروردین ماه امسال آغاز گردید و سپس کمال خان هوت (خواننده بزرگ بلوچ)، قادر عبدالله زاده (نوازنده شمشمال کردی)، ولی رحیمی (نوازنده نامی کمانچه کرمانجی)، علی اکبر مهدی پور (نوازنده سرنا و کرنای بختیاری) و تهمورث کشکولی (خواننده بزرگ ایل قشقایی) را در بر گرفت. مرگ را چاره ای نیست و ما تنها می توانیم تأسف بخوریم یا این که یاد رفتگان را گرامی بداریم. خبر درگذشت ولی رحیمی را در بهمن ماه شنیدم ولی آن هنگام فرصتی نشد تا یادی از این هنرمند خاکی خاکی بکنم.

 

ولی رحیمی را نخستین بار پاییز ۱۳۸۰ خورشیدی (۲۰۰۱ میلادی)، در جشنواره موسیقی آیینی تهران دیدم. دو روز بعد مطلبی نوشتم و ۱۹ آبان در روزنامه ایران چاپ شد. به دیدنش رفتم تا صفحه روزنامه را نشانش بدهم، اما خود و خواننده جوان همراه وی، عکس چاپ شده شان در روزنامه ایران را نشانم دادم. خیلی خوشحال بود و مهم تر این که خوشحالی اش بوی صفا می داد. من در برخورد با هنرمندان موسیقی ایران زمین، کسی به این درجه خاکی ندیده ام. صاف بود و همه را صاف می دید. وی علاوه بر آهنگ های کرمانجی، نواهای ترکمنی و ترکی را نیز به زیبایی می نواخت.

ولی رحیمی در سال ۱۳۱۱ خورشیدی (۱۹۳۲ میلادی) در روستای «قاضی» از توابع شهرستان مانه و سملقان متولد شد. فعالیت هنری خود را از  ده سالگی آغاز کرد. در طول زندگی هنری اش، به جشنواره های مختلفی راه یافت و بارها مورد تقدیر اساتید موسیقی و مخاطبان قرار گرفت. دوست گرامی هوشنگ جاوید که با وی حشر و نشر زیادی داشت، از نخستین حضور ولی رحیمی در صحنه اجرای تهران چنین می گوید «در استادی او همین بس که کیهان کلهر روزهای متوالی درخانه اش زندگی کرد تا شیوه های نواختنش را فرا بگیرد. استاد علی اکبر شکارچی هم در زمان برگزاری نخستین جشنواره موسیقی آئینی به من گفت: این پیرمرد یک اعجوبه است.»

 زنده یاد ولی رحیمی، یک نوازنده چیره دست کمانچه و در عین حال یک راوی داستان های کرمانجی بود. ته صدای خش داری داشت که معمولاً در نبود خوانندگان، خود به اجرای آواز کرمانجی اقدام می کرد. حسن خوانندگی اش این بود که احساس در آن موج می زد به گونه ای که مخاطب چندان متوجه صدای دورگه و خسته او نمی شد. بر عکس این هم صادق است. گاه صدای یک خواننده بسیار زیباست اما شیوه خوانش او چنان دچار تکلف می شود که شنونده چندان راضی نمی شود.

  ولی رحیمی ۱۲ بهمن ماه امسال در سن ۷۷ سالگی بر اثر سکته قلبی در زادگاهش «آشخانه» مرکز شهرستان مانه و سملقان جان به جان آفرین سپرد.

منبع:وبلاگ موسیقی ما

بازدید:8,273بار , ارسال شده در : 10ام شهریور, 1389; ساعت : 11:36 ق.ظ
تعداد نظرات : ۳
آرشیو مطالب
ارسال نظر جديد

  • شهاب گفته: ۱۵:۳۳ - ۱۳۸۹/۰۹/۱۰

    دستتون درست

  • لاوکی کرمانج گفته: ۱۳:۲۸ - ۱۳۹۱/۱۰/۶

    سلام و دورود به شما خواهران و برادران عزیز واقعا دستتون درد نکنه بازم به مرام شما.این کردستانی ها که یکبار هم از این چیزا نمیزنند فقط چسبیدند به ماموستاهاشون . خسته نباشید

  • younes گفته: ۱۷:۴۵ - ۱۳۹۲/۰۵/۱۳

    با سلام خدمت دوست گرامی ازین پس می توانید تصاویر زمینه کرمانجی را از وبللاگ ما دانلود کنید حنما ی سر بزنید منتظریم. نظر فراموش نشو

  • در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
    • لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی یا گیلکی تایپ کنید.
    • نظرات در ارتباط با همین مطلب باشد در غیر اینصورت از « فرم تماس با مدیریت » استفاده کنید.
    • «مدیر سایت» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
    • از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور یم.
    • نظرات پس از تأیید مدیریت سایت منتشر می‌شود.



    جستجو
    مدیریت
    سایت کرکان بندرانزلی با دامنه
    www.kargan.ir
    نیز در دسترس می باشد.
    مرحوم تقی کرکانی خان قدیم کرکان

    روستای کرکان در منطقه جلگه ای و در کنار جاده کپورچال-آبکنار واقع شده دارای نسق 85 ساله (تاتاریخ 1363 شمسی)بوده و از نظر ثبتی جزء بخش 7 حومه انزلی و سنگ شماره 6 میباشد و مسافتش تا کپورچال 7 کیلومتر و تا انزلی 27 کیلومتر است . . .

    تبلیغات
    HTML
    محبوب ترین مطالب
    بازدید از سایت