یکی از خرم ترین و با صفاترین نقاط این ناحیه، رودبار است که از رودخانه ی سفید رود آبیاری می شود و اطرافش پر از باغ ودرخت است.

کارلاسرنا نوشته که محصول عمده ی رودبار زیتون است و روغن آن  به روسیه صادر می کنند. هم چنین خاطر نشان کرده که در نزدیکی های رودبارف معادن آهن و زغال سنگ استخراج نشده وجود دارد.

وی درباره سکنه ی آن دیار می نویسد:

اهالی رودبار، خود را از اعقاب یزید، قاتل حسین بن علی(ع) و سردار او شمر می دانند. این عرب ها، که اصلا از اهالی دمشق بودند، به ایران مهاجرت کرده در ایاالت گیلان مستقر شده و درخت زیتون را هم با خویش به این منطقه آورده اند. یکی از محلات شهر هنوز هم به اسم یزید و محله ی دیگری به نام شمر نامیده می شود.
اهالی این منطقه، از رفاه نسبی برخورداند. پوشاک مردها با لباس روستائیان حوالی تهران و یا مازندران، کاملا متفاوت است. به علت رطوبت هوا، مردم گیلان لباس های پشمی قهوه ای سوخته ای می پوشند که توسط زنان بافته می شود. نه شکل لباس و نه نوع پارچه و نه رنگ آن هیچکدام شبیه پوشاک آسیایی نیست. به جای آن خفتان های فراخ و دراز، نیم تنه ی کوتاه و کاملا اندازه ای به تن می کنند و شلوارشان هم به جای آن که گشاد و بزرگ باشد، به عکس تنگ و چسبان ایت و تا نصف ساق پامی آید و به دو کفش پشمی کشباف متصل می گردد. کلاهشان به شکل شب کلاه و از جنس نمد زرد است.

کارلاسرنا در رودبار شاهد عروسی دختر یک ملا بود، وی درباره ساز محلی آنان می نویسد:
سازهای آن ها عبارت بود از یک تنبک، سازی است به شکل بشکه ی کوچک، که به دهانه اش پوست کشیده اندو با هر دو دست، آن را به صدا در می آورند. بعد یک دهل؛ طبلی بزرگ، که با تخماق کوچک در یک رویه آن، وبا چوب معمولی  در رویه دیگر ان می کوبیدند. این صداهای ناساز را دو نفر سرنا زن، با صدای زیر سرنا که شبیه ساز نی لبک استف همراهی می کردند.

او درباره ی مدت مراسم عروسی نوشته است  که مراسم عروسی معمولا از سه روز تا چند هفته، بسته به موقعیت خانوادگی عروس و داماد ادامه می یابد. وی همچنین به جشن حنابندان، حمام رفتن،آخرین روز عروسی و بردن عروس به خانه ی داماد و نیز بردن جهیزیه عروس پرداخته است.
زنان صورت خود را می پوشانیدند. خال کوبی آبی رنگ روی بازوان و پاها، میان زنان طبقه ی متوسط، بسیار رایج بود. آن ها کودکان خویش را از سنین پایین، با سوزن هایی که در دوده ی نفت خام، سیاه شده بود، خال کوبی می کردند.
لباس های زر دوزی و نقره دوزی شده یانان و سر وس ینه یئپر جواهرشان نشان می داد که اهالی شهر از تنعم و رفاه کامل برخوردارند.

برگرفته از کتاب: گیلان در سفرنامه سیاحان خارجی

گردآورنده: خانم مریم واقف

منبع: سایت کرکان بندرانزلی www.karkan.ir