نویسندگان
تبلیغات
کد HTML تبلیغ
WELCOME

 

یکی از خرم ترین و با صفاترین نقاط این ناحیه، رودبار است که از رودخانه ی سفید رود آبیاری می شود و اطرافش پر از باغ ودرخت است.

کارلاسرنا نوشته که محصول عمده ی رودبار زیتون است و روغن آن  به روسیه صادر می کنند. هم چنین خاطر نشان کرده که در نزدیکی های رودبارف معادن آهن و زغال سنگ استخراج نشده وجود دارد.

وی درباره سکنه ی آن دیار می نویسد:

اهالی رودبار، خود را از اعقاب یزید، قاتل حسین بن علی(ع) و سردار او شمر می دانند. این عرب ها، که اصلا از اهالی دمشق بودند، به ایران مهاجرت کرده در ایاالت گیلان مستقر شده و درخت زیتون را هم با خویش به این منطقه آورده اند. یکی از محلات شهر هنوز هم به اسم یزید و محله ی دیگری به نام شمر نامیده می شود.
اهالی این منطقه، از رفاه نسبی برخورداند. پوشاک مردها با لباس روستائیان حوالی تهران و یا مازندران، کاملا متفاوت است. به علت رطوبت هوا، مردم گیلان لباس های پشمی قهوه ای سوخته ای می پوشند که توسط زنان بافته می شود. نه شکل لباس و نه نوع پارچه و نه رنگ آن هیچکدام شبیه پوشاک آسیایی نیست. به جای آن خفتان های فراخ و دراز، نیم تنه ی کوتاه و کاملا اندازه ای به تن می کنند و شلوارشان هم به جای آن که گشاد و بزرگ باشد، به عکس تنگ و چسبان ایت و تا نصف ساق پامی آید و به دو کفش پشمی کشباف متصل می گردد. کلاهشان به شکل شب کلاه و از جنس نمد زرد است.

 

کارلاسرنا در رودبار شاهد عروسی دختر یک ملا بود، وی درباره ساز محلی آنان می نویسد:
سازهای آن ها عبارت بود از یک تنبک، سازی است به شکل بشکه ی کوچک، که به دهانه اش پوست کشیده اندو با هر دو دست، آن را به صدا در می آورند. بعد یک دهل؛ طبلی بزرگ، که با تخماق کوچک در یک رویه آن، وبا چوب معمولی  در رویه دیگر ان می کوبیدند. این صداهای ناساز را دو نفر سرنا زن، با صدای زیر سرنا که شبیه ساز نی لبک استف همراهی می کردند.

 

او درباره ی مدت مراسم عروسی نوشته است  که مراسم عروسی معمولا از سه روز تا چند هفته، بسته به موقعیت خانوادگی عروس و داماد ادامه می یابد. وی همچنین به جشن حنابندان، حمام رفتن،آخرین روز عروسی و بردن عروس به خانه ی داماد و نیز بردن جهیزیه عروس پرداخته است.
زنان صورت خود را می پوشانیدند. خال کوبی آبی رنگ روی بازوان و پاها، میان زنان طبقه ی متوسط، بسیار رایج بود. آن ها کودکان خویش را از سنین پایین، با سوزن هایی که در دوده ی نفت خام، سیاه شده بود، خال کوبی می کردند.
لباس های زر دوزی و نقره دوزی شده یانان و سر وس ینه یئپر جواهرشان نشان می داد که اهالی شهر از تنعم و رفاه کامل برخوردارند.

 

برگرفته از کتاب: گیلان در سفرنامه سیاحان خارجی

گردآورنده: خانم مریم واقف

منبع: سایت کرکان بندرانزلی www.karkan.ir

 

بازدید:3,864بار , ارسال شده در : 17ام تیر, 1390; ساعت : 8:59 ق.ظ
تعداد نظرات : ۰
آرشیو مطالب
ارسال نظر جديد
در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی یا گیلکی تایپ کنید.
  • نظرات در ارتباط با همین مطلب باشد در غیر اینصورت از « فرم تماس با مدیریت » استفاده کنید.
  • «مدیر سایت» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور یم.
  • نظرات پس از تأیید مدیریت سایت منتشر می‌شود.



جستجو
مدیریت
سایت کرکان بندرانزلی با دامنه
www.kargan.ir
نیز در دسترس می باشد.
مرحوم تقی کرکانی خان قدیم کرکان

روستای کرکان در منطقه جلگه ای و در کنار جاده کپورچال-آبکنار واقع شده دارای نسق 85 ساله (تاتاریخ 1363 شمسی)بوده و از نظر ثبتی جزء بخش 7 حومه انزلی و سنگ شماره 6 میباشد و مسافتش تا کپورچال 7 کیلومتر و تا انزلی 27 کیلومتر است . . .

تبلیغات
HTML
محبوب ترین مطالب
بازدید از سایت