نویسندگان
تبلیغات
کد HTML تبلیغ
WELCOME

 

شهرستان رودبار  با وسعت ۲۵۷۴ کیلومتر مربع دومین شهرستان استان گیلان به لحاظ وسعت است که از شمال به رشت از جنوب به استان قزوین و از غرب به فومن  و استان زنجان محدود می شود. شهرستان رودبار در کرانه سفیدرود و در منطقه ای کوهستانی قرار گرفته است و آب و هوای آن تحت تأثیر هوای خشک و  نیمه خشک ناحیه مرکزی قرار دارد  از نظر آب و هوایی این منطقه بویژه  شهر زیبای رودبار دارای آب و هوای مدیترانه ای می باشند و رویش درختان زیتون در این منطقه گواه موضوع است این منطقه در مسیر بادهای  دائمی  دره سفیدرود قرار گرفته که بادهای منجیل آن معروف است. در واقع د هنگام گذر از رودبار  رسیدن به رشت ، گیلان با تمام تنوع و زیبایی هایش به گونه ای موجز و فشرده از پیش چشم می گذرد.
  این شهرستان دارای ۴ بخش است: مرکزی شامل: رستم آباد، رودبار، منجیل و لوشان همچنین دهستان کلشتر می باشد. بخش عمارلوشامل دهستانهای: جیرنده وکلیشم می باشد بخش خورگام شامل دهستانهای: بره سر و دلفک می باشد. بخش رحمت آباد و بلوکات نیز شامل دهستانهای: توتکابن، بلوکات، رحمت آباد و دشت و پل می باشد. اقتصاد این منطقه بعلت شرایط خاص اقلیمی بر پایه کشاورزی و دامداری استوار است. مهم ترین محصول آن زیتون  می باشد که عمده ترین محصول کشاورزی شهرستان بوده و دارای فرآورده های ارزشمندی چون روغن زیتون و صابون است. درخت زیتون حدود ۶۰۰ سال پیش در زمان شاه عباس بزرگ همزمان با کوچاندن کردان از نواحی شمال سوریه و حلب، به این منطقه راه پیدا کرد البته در سالهای اخیر کشت برنج در دشت ها همچنین کشت جو نیزدر این شهر رواج پیدا کرده است که هنگام عبور از آن به راحتی قابل مشاهده است در این شهر نژادهای مختلفی چون تالش ها، تات ها، کردها و گیلک ها زندگی می کنند و این امر موجب تنوع زبان در بین ساکنین آن می باشد.
      رودبار به نامهای مختلفی از جمله «خشکه رودبار» ، « رودبار محمد زمان خانی» ، « رودبار زیتون»، « پیلده رودبار» معروف بوده است که نام رودبار احتمالاً به دلیل، جریان داشتن رودخانه سفیدرود در این شهرستان پدید آمده است. رودبار از نظر تاریخی دارای قدمتی ۶ هزارساله می باشد. آثار بدست آمده در تپه مارلیک حاکی از وجود تمدنی کهن در این منطقه است که مربوط به هزاره دوم قبل از میلاد می باشد گفتنی است از مراسم های سنتی این منطقه می توان به جشن گلدهی سوسن چلچراغ ، جشن سنتی انارچینی و مراسم علم واچینی اشاره نمود

یکی از ویژگیهای خاص انسان، توانایی و مهارت او در برقراری ارتباط با دیگران، به عالی‌ترین و پیچیده‌ترین وجه است. استعداد بسیار تکامل‌یافته انسان در برقراری ارتباطات نمادی، اکتساب فرهنگ را آسان و انتقال فرهنگ را از نسلی به نسل دیگر ممکن می‌کند. جامعه‌شناسان و انسانشناسان هر دو بر این عقیده‌اند که چنانچه انسان استعداد و مهارت وسیع یادگیری زبان و برقراری ارتباط با دیگران را نداشت، نمی‌توانست به حیات خود ادامه دهد. پس زبان گنجینه گرانبهایی است که باعث غنای فرهنگ شده و آموزش و ارتباطات را تسهیل می‌کند.
گروههای زبانی در رودبار
زبان و لهجه اصلی مردم شهرستان رودبار تاتی است که دارای قدمت بسیار بالایی است و دارای دستور زبان و فرهنگ اصطلاحات خاصی است. ولی به علت تحولات و مهاجرتهای سیاسی به این شهرستان، مانند اسکان مخالفین حکومتها در این شهرستان، مهاجرتهایی که به صورت ایلهای بزرگ مانند ایلهای ریشوند (رشوند)، غیاثوند، چگینی و همچنین مهاجرتهایی که ترکها و کردها به دستور شاه عباس و نادر شاه به این شهرستان نموده‌اند و از آنجا که این اقوام همچنان آداب و رسوم خود را حفظ کرده‌اند، باعث شده است که امروزه این شهرستان دارای اقوام و زبانها و لهجه‌ها و آداب و رسوم متنوعی باشد. شهر لوشان یکی از شهرهای بخش مرکزی رودبار است. بیشتر جمعیت این شهر از اقوام لر، لک و ترکهای مهاجر هستند. در نتیجه در این شهر مردم به زبانهای لری، کردی و ترکی تکلم می‌کند. جمعیت منجیل از اقوام ترک و کرد هستند. در این شهر زبان ترکی رواج بیشتری دارد و در شهرک صنعتی گنجه زبان کردی ویژه‌ای تکلم می‌شود. در کوهستانهای رودبار نیز زبانهای طالشی و گالشی رواج دارد (رحمت آباد و بلوکات و بخش خورگام). در بخش عمارلو دو نوع گویش وجود دارد: گویش مخلوط کردی ـ گیلکی و گویش مخلوط ترکی (در نواحی نزدیک به طارم و زنجان). علت اختلاط ترکی، مجاورت و مبادلات اقتصادی نواحی مذکور با یکدیگر بود و علت اختلاط کردی نیز انتقال طوایفی از کرد بدین ناحیه از جانب شاه‌عباس و نادرشاه می‌باشد که قبایل مزبور عبارتند از (رشوند) که در عهد شاه‌عباس کوچانده شدند. طوایف شاه قولانلو، باشینلو در (جیرنده) شامکاملو و بهارلو در (منجیل) و حوالی لوشان استاجلو (شاه نشین پیرکوه) کوچانده شدند.
در بخش خورگام اقوام دیلمی و کرد کرمانج وجود دارند. اقوام دیلمی ساکنان نخستین و کردها مهاجرند.  زمانی اقوام دربیکه در منطقه دلفک ساکن بودند. زبانهای دیلمی و کرمانجی در این منطقه رایج است.
از نظر زبان و لهجه، شهر رودبار را می‌توان مرز گیلان دانست. چه با گذشتن از این شهر و رسیدن به شهر منجیل از تعداد افرادی که به گویش گیلکی سخن می‌گویند کم شده و آذری‌زبانها بیشتر می‌شوند.

منبع:پرتال درگاه خدمات الکترونیکی رودبار

بازدید:5,448بار , ارسال شده در : 12ام مرداد, 1389; ساعت : 11:13 ق.ظ
تعداد نظرات : ۲
آرشیو مطالب
ارسال نظر جديد

  • حامد گفته: ۱۳:۴۱ - ۱۳۹۲/۰۵/۲۲

    زنده باد گیل و دیلم زبان مردم رودبار دیلمی یا گیلکی هست که به اشتباه تات نامیده شد. چطور پس یک گیلک میتونه با یک رودبار ی حرف بزنه به صورت محلی؟ رودبار دیلمی هست و بس و کرد و ترک مهاجر هستند.بیشترین جمعیت هم مختص به دیلمی ها است

    • علی اکبری توتکابنی گفته: ۱۵:۴۳ - ۱۴۰۲/۱۱/۲۸

      مردم رودبار از قوم تات هستند و به زبان تاتی صحبت میکنند مگر میشود کسی اسم زبان و قومیت خود را نداند در استان گیلان هر منطقه قومیت های خاص سکونت دارند مثلا در سیاهکل و اشکورات قوم گالش سکونت دارند که به زبانی که خودشون آن را گالشی مینامند صحبت میکنند یا سکنه رضوانشهر و فومن و ماسال و هشتپر از قوم تالش هستند و به زبان تالشی صحبت میکنند و در منطقه آستارا نیز زبان ترکی رایج هست ولی سکنه رودبار اکثرا تات هستند و به زبان تاتی صحبت میکنند و در منطقه عمارلو زبان کردی رایج هست و مردم این منطقه کرمانج هستند و در برخی نواحی جنوبی رودبار مانند منجیل و هرزویل و لوشان زبان ترکی رایج هست و زبان لکی و لری هم در چند روستای جنوبی رایج هست

  • در زمینه‌ی انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
    • لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی یا گیلکی تایپ کنید.
    • نظرات در ارتباط با همین مطلب باشد در غیر اینصورت از « فرم تماس با مدیریت » استفاده کنید.
    • «مدیر سایت» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
    • از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور یم.
    • نظرات پس از تأیید مدیریت سایت منتشر می‌شود.



    جستجو
    مدیریت
    سایت کرکان بندرانزلی با دامنه
    www.kargan.ir
    نیز در دسترس می باشد.
    مرحوم تقی کرکانی خان قدیم کرکان

    روستای کرکان در منطقه جلگه ای و در کنار جاده کپورچال-آبکنار واقع شده دارای نسق 85 ساله (تاتاریخ 1363 شمسی)بوده و از نظر ثبتی جزء بخش 7 حومه انزلی و سنگ شماره 6 میباشد و مسافتش تا کپورچال 7 کیلومتر و تا انزلی 27 کیلومتر است . . .

    تبلیغات
    HTML
    محبوب ترین مطالب
    بازدید از سایت